KÖŞE KAPMACA

Eksilirken, kum saatinin 

Üst kabındaki kum tanesiydik.

Zaman içiyordu çocukluğumuzu. 

Çocukluğumuz yaşanmamışçasına

Elimizden kayıp gidiyordu.

İmkansız sevdalar zamanıydı,

Aheste çekilen kürekler,

Dalgaların mehtaba ulaşmayan 

Garip yankıları gibi mahzun.

Işığın soluk yüzü çaresiz,

Razı oluyordu kaderine sessiz.

Zor sevdanın körpe meyvesini

Birlikte tattık gün batımında.

Damaklarımızda tadı kalan,

Sevgisiz bağların buruk şarabı.

Uzak olmak mıydı mesele,

Sevgi ve hüznü paylaşırken?

Kıyısında kaldığımız toprak mı,

Bizi birbirimizden koparan?

Halen düşünür dururum,

Bu anlamsız oyunda,

Kimdi köşeyi kapan?