YİNE VEDAYA DAİR

GİTMEK MÜMKÜN

Gidiyorum artık dostlar

Umudum, sevincim, hüznümle

Varlığım yokluk gibiydi,

Yokluğum hiçlik gibi olacak.

Her parçasını bıraktığım

Ruhumun ve aşklarımın

Son ışığı da solacak.

Benim sonsuzluğum bitse de,

Bilmediğim bir yerlerde

Rengarenk çiçekler açacak

Gidiyorum dostlar

Dönüşüm olmayacak.

İçimde bir burukluk yok

Desem yalan!

Kibirle bezenmiş arkadaşlar,

Gözlerimde kurumuş yaşlar,

Gidiyorum sessizce.

Üzmeden, yormadan, kırmadan!

Yapılacak ve yaşanacak

Çok şey var biliyorum,

Ama gidiyorum.

Yaşanacak acılar,

Ağır bastığından...

HAK EDİLEN VEDA

Olmasa da bir tren vedası,

En azından bir el sallaması,

Ya da öpücükler olmalıydı.

Karanlıkta gölge gibi

Süzülüp ıslak sokaklarda

Sessizce uzaklaşmak,

Neyin nesi, kimin hakkı?

Yağmur bile unutmuşken

Tereddüt eden adımlarımı...