AYRILIĞA DAİR

Yorgun dizeler şahididir yaşananların,

Ruhumuzda kokusu Akdeniz çiçeklerinin,

Ayrılır gerçeklikten, yitik bir anı olur.

Yoktur artık hatırası geriye kalanların,

Sessizce yok oluşudur bu, kendisi olanların.

Çekilir suları üzgün, sakin göllerin,

Suya gelen kuş, düşer balçık çamura,

Yıkılır sana çıkan yollar, köprüler.

Havada nefes kesen tozu var çöllerin,

Usulca unutulur hareketleri o ellerin. 

Savrulur bitmez denen tutkulu duygular,

Uçuşur gider yapraklar gibi boşlukta,

Rüzgar taşır onları uzak diyarlara.

Büyür yalnız gecelerde kaygılar,

Bölünür bin parçaya derin uykular.

Belki başından bellidir sonu güzün,

Sevgiye değil geçmişedir özlemler,

Bizken ben oluruz, benken hiç. 

Hissedilir şarkılarda hep aynı hüzün,

Sonunda kaybolur gülümseyen yüzün...

Özkan Leblebici