İNSANIMIZ

Konuşma lan!

                Demeyi öğrenecek önce.

Yanına gelirsem demeyi,

Köprüyü geçerken ayıya dayı,

Sonra iyice sökecek konuşmayı.

Misketleri için arkadaş dövmeyi,

Sekiz yaşında sunturlu sövmeyi,

Ve öğrenecek menfaati için;

                Patronunu övmeyi.

Hep döven olmak var mı?

Öğrenecek dayak yemeyi,

Ağır görünmek için susmayı,

Bir de içip içip kusmayı.

İsyanı öğrenmese iyi olacak,

Ne kap kalacak evde ne kacak.

Kimbilir belki kendini yakacak,

Seyrederken vitrinlerde,

                     Baldır bacak.

Derken araba kullanacak,

Trafik kullanmayacak lakin,

Olması mümkün değil sakin.

Küfredecek, korna çalacak,

Baktı olmuyor;

                   Adamı ön camdan alacak.

Kalır mı demeyin, her yaptığı yanına

                  Kâr kalacak.

Sonunda bir musalla taşında,

Soracak imam kalabalığa,

                  Toplanmış tabut başında.

"Nasıl bilirsiniz merhumu?"

Cemaat de öğrenmiş olacak,

Her birini bekleyen sonu.

Başları önde bağıracak;

                "İyi bilirdik, hadi göm onu!"