İFTİRA

Kopar bir fırtına, dağılır o an sis,

Maskeler belirir tenha sokaklarda

Ve siyah eldivenli eller örter onları.

Sokak lambalarının yetersiz ışığıdır,

Siluetleri ihbar eden, nemli duvarlara.

Duvarlar kahrolur yıkıcı üzüntüsünden,

Görüp anlatamamanın, duyup ağlayamamanın.

Sessiz bir haberleşme başlar karanlıkta.

Kaldırım taşları görür de olanları,

Anlatamaz sökülmek korkusuyla.

Binaların saçakları ağlar yağan yağmurla,

Yağmur damlaları hınçla döver asfaltı,

Bir ihanet türküsü mırıldanır yollar.

Havaya iftira kokusu yayılır topraktan.

Ve vitrinler;

Yanıp sönen neonlu reklamlarıyla vitrinler,

Kahkahalarla güler gibidirler...

Özkan Leblebici